W dniu 11 lipca 1920 roku reaktywowano działalność Towarzystwa. Dokonano W7boru nowego zarządu, w skład którego weszli:
- Józef Werner-prezes
- Stanisław Bąk - sekretarz
- Franciszek Krobski- skarbnik
- Roman Ziamik-dyrygent
- Ignacy Szulc, Jadwiga Szulc - bibliotekarze.
Należy zaznaczyć, że pani Jadwiga Szulc była pierwszą kobietą, która weszła w skład zarządu "Lutni". Po odzyskaniu niepodległości nazwę zmieniono na Kolo Śpiewu "Lutnia".
Na walnym zebraniu nadano tytuł honorowego członka księdzu dziekanowi Pawłowi Steinmetzowi w uznaniu jego zasług w pracy na rzecz Towarzystwa.
Lata 1921-22 to kolejne sukcesy "Lutni", która zdobywa kolejno I i III Nagrodę Związkową.
Uroczystości jubileuszowe 15-lecia Koła
Pierwszego lipca 1932 roku urządzono w Osiecznej Zjazd Śpiewaczy, połączony z obchodami jubileuszowymi piętnastoletniej działalności Koła. Trwał on cały dzień. Rozpoczęto go uroczystą mszą świętą, potem była akademia, popisy chórów i zabawa taneczna. "Lutnia"' ponownie zdobywa uznanie w oczach jurorów i otrzymuje II Nagrodę Związkową, którą przekazuje chórowi "Moniuszko" z Lasocie.
W kolejnych latach "Lutnia" zdobywa następujące nagrody:
- 1925 rok - II Nagroda Okręgowa w Rydzynie
- 1930 rok - I Nagroda Jubileuszowa w Rydzynie
- 1931 rok - I Nagroda Okręgowa w III kategorii w Lesznie
Do 1923 roku następowały częste zmiany na stanowisku prezesa. Funkcję tę pełnili w kolejności: Józef Werner, Józef Pijanowski, Józef Walko wsk i i Jan Lenartowicz, który stanowisko prezesa dzierżył aż do roku 1936, z przerwą w 1925 roku, kiedy to prezesurę przejął Ignacy Szulc.
Członkowie Koła, aby zasilić budżet kontynuują wystawianie sztuk teatralnych dla lokalnej społeczności. Już w 1920 roku wystawiono dwa przedstawienia: "Wrzos" oraz Michałek".
W 1920 roku "Lutnia" zasila finansowo Czerwony Krzyż i w ten sposób angażuje się w pomoc humanitarną na rzecz ofiar wojny, bowiem duch solidarności międzyludzkiej zawsze towarzyszył członkom Koła. Sprawy tożsamości narodowej były często tematem rozmów członków Kola, z czego zrodziła się inicjatywa wsparcia finansowego plebiscytu na Górnym Śląsku Osiecka "Lutnia", przekazała organizatorom plebiscytu 1040 marek.
W 1936 roku prezesem Koła został Czesław Roesler, a Jana Lenartowicza za piętnastoletnią pracę na stanowisku prezesa mianowano prezesem honorowym. Rok 1937 przynosi kolejną zmianę na stanowisku prezesa, którym zostaje Antoni Bartkowiak i pełni tę funkcję aż do wybuchu 11 wojny światowej. Dyrygentami w w/w okresie byli Roman Ziarnik i Andrzej Domagała. W 1928 dyrygentem "Lutni" zostaje prof. Roman Lubierski z Leszna, który swą fachowością doprowadza do rozwoju Kola.
Śpiewacy Towarzystwa biorą udział w powitaniu ks. biskupa Walentego Dymka z Poznania. W kościele wykonują, w związku z tą wizytą, szereg pieśni religijnych, a na prywatnym spotkaniu z biskupem wiązankę pieśni świeckich.
Żałobą okryła się "Lutnia", gdy w końcu 1932 roku zmarł nagle, bardzo lubiany i ceniony dyrygent, prof. Roman Lubierski. W 1938 roku natomiast śpiewali pieśń pożegnalną nad mogiłą pierwszego dyrygenta - Andrzeja Domagały.
Dnia 2 maja 1937 roku "Lutnia" uświetniła podniosłą uroczystość w kościele klasztornym, gdzie miało miejsce zawieszenie dziękczynnego wota na obrazie Matki Boskiej Osieckiej, ufundowanego przez Związek Powstańców i Wojaków.
W 1937, w uznaniu zasług na niwie śpiewaczej, Antoni Bartkowiak i Nikodem Erzepki zostali uhonorowani Odznaką Polskiego Związku Śpiewaczego.
Lata 1933-1934 to czasy kryzysu, spowodowanego trudnościami finansowymi i brakiem dyrygenta. Dopiero w 1935 roku stanowisko dyrygenta obejmuje Jan Stachowiak, który przyczynia się znacząco do ożywienia działalności "Lutni". Po nim chór prowadzi Ludwik Benyskiewicz.
Skład Chóru tuż przed wybuchem II Wojny Światowej
Kolo swych wieloletnich, zasłużonych działaczy nobilitowało, nadając im tytuł honorowego członka. W latach 1929-1939 honorowymi członkami zostali:
- ksiądz dziekan Paweł Steinmetz (1920)
- Stanisław Bąk(1923)
- Andrzej Domagała (1924)
- Roman Mrugalski (1931)
- Franciszek Krobski (1931)
- Roman Dopieralski (1931)
- Józef Pijanowski(l93l)
- Kazimierz Pieczyński (1931)
- Prof. Roman Lubierski (1931)
- Jan Lenartowicz (1931)
- Stefan Szawelski( 1938)
- Antoni Bartkowiak (1945)
Każdy ze śpiewaków wstępujących do Kola otrzymywał legitymacje Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego Okręgu XII.
Legitymacja członkowska
Zbliżała się II wojna światowa i śpiewacy włączyli się do zbiórki pieniędzy na Fundusz Obrony Narodowej. Wybuch wojny przerwał działalność Koła.
Represje okupanta niemieckiego nic wykorzeniły zamiłowania do śpiewu i poczucia znaczenia pieśni w życiu narodu. Halina Kaspcrsa i Salomeą Skiba z narażeniem życia przechowywały obrazy i dyplomy Kola oraz bibliotekę. Niestety hitlerowcy wczasic rewizji odnaleźli lirę, będącą symbolem Koła, a następnie rozbili ją na plecach Feliksa Borówki, który pełnił runkcję chorążego.